De boodschap in ongemak
Veranderen, ontwikkelen en groei gaan vaak gepaard met ongemak. Ongemak dat we als mensen niet graag aankijken. Maar wat zou er gebeuren als we dit kunnen zien als een boodschapper die ons iets wil vertellen? De chassidische rabbijn Twerski illustreerde in een interview hoe kreeften omgaan met ontwikkeling en groei: zij maken van hun ongemak een helper.
Rabbijn Twerski las ooit een artikel met als titel ‘Hoe groeien kreeften?’. Hij ontdekte dat kreeften hele zachte beestjes zijn, die leven in een harde, rigide schelp. Die schelp kan niet uitzetten. Hoe kan een kreeft dan toch groeien?
Als een kreeft groeit, wordt zijn schelp heel erg krap. De kreeft komt onder druk te staan en voelt zich niet comfortabel. De kreeft verschuilt zich dan onder een rots zodat hij niet wordt aangevallen. Hij werpt zijn schelp van zich af en maakt een nieuwe. Na een tijdje voelt die nieuwe schelp ook niet comfortabel. Hij gaat terug onder de rots, werpt de schelp af, maakt een nieuwe. Dit proces herhaalt de kreeft keer op keer.
Als kreeften artsen hadden, zouden ze nooit groeien
De stimulans voor een kreeft om te groeien is dat hij zich niet meer comfortabel voelt. Als kreeften artsen hadden, zouden ze nooit groeien. Want elke keer dat de kreeft zich niet fijn voelt, geeft de dokter hem een pijnstiller. Dan voelt hij zich weer even prima, maar gooit hij nooit zijn schelp af. Zo belemmert hij zijn eigen ontwikkeling.
‘Wat we ons als mensen moeten realiseren,’ zegt Twerski, is dat tijden van tegenslag, van ons oncomfortabel voelen, ook tijden van groei zijn. ‘Als we leren om te gaan met tegenslag kunnen we ervan groeien.’
Het beeld van de knellende schelp spreekt me aan. Ook als mensen krijgen we in de verschillende levensfasen te maken met een knellende schelp. Telkens opnieuw zijn dit momenten waarop het leven ons uitnodigt om naar binnen te keren, te bekijken wat ons niet meer dient in onze ontwikkeling en dit los te laten. Om te kunnen groeien moet de schelp eraf! Kijkend naar mijn levensloop en die van anderen weet ik dat het echt zo werkt.
Ongemak nodigt je telkens opnieuw uit om naar je leven te kijken
Het is belangrijk om bij tijd en wijle je leven (of een deel ervan) onder de loep te nemen. Te kijken naar de verschillende gebeurtenissen op je levenslijn. Waar was het spannend en oncomfortabel en wat heb je toen gedaan? Welke lessen trek je daaruit in het nu? Hoe ga je om met ongemak dat zich innerlijk en/of uiterlijk aan jou laat zien? En wat wil het jou vertellen?